Według aktu Irish Whiskey Act z 1980 roku ta whiskey destylowana musi być na wyspie Irlandia lub w Irlandii Płn. z przefermentowanego zacieru zbożowego z wykorzystaniem drożdży. Leżakowana musi być przez co najmniej 3 lata (na terenie Irlandii) w beczkach drewnianych. W produkcji można użyć wody oraz karmelu. Zazwyczaj destylowana 3 krotnie w alembikach albo kolumnach destylacyjnych. Jej smak i charakter można określić jako lekki z nutami owocowymi oraz kwiatowymi, a także cytrusów i orzechów.
Historia produkcji whiskey irlandzkiej jest bardzo długa i ciekawa. Już w XVI wieku przestała ona być alkoholem elit. Pomimo podatków oraz zakazu produkcji bimbru zaczęła się upowszechniać i rozwijać na terenie całej Irlandii. Była bardzo dobrym sposobem na wykorzystywanie nadmiernych ilości jęczmienia. W XVII wieku w Irlandii było już ponad 1000 destylarni. To wtedy powstawały najbardziej znane marki takie jak np. Tullamore Dew i Bushmills oraz Powers j Jameson. W czasach wielkiego głodu w Irlandii spadła produkcja whiskey jednak później nastąpił znaczący wzrost. W dużej mierze był spowodowany plagą winorośli co przełożyło się na trudności w produkcji koniaku. Kolejny kryzys w produkcji irlandzkiej whiskey nastąpił wraz z pierwszą wojną światową oraz prohibicją w Stanach Zjednoczonych. Na to nałożyły się dodatkowo wojna domowa w Irlandii oraz wojna o niepodległość.
Co ciekawe w latach sześćdziesiątych 20 wieku na terenie Irlandii i Irlandii Północnej były tlko dwie destylarnie Bushmillls oraz Midleton. Dziś to one są najważniejszymi destylarniami whiskey irlandzkiej. Do takich można zaliczyć również destylarnię Cooley.
Od tego momentu produkcja oraz eksport irlandzkiej whiskey znacząco rosną.